به نقل از «جام جم آنلاین»

سندرم بینایی کامپیوتری در کمین کارمندان

تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۳۹۱۰۲

به گزارش جام جم آنلاین، گفته‌های قدیمی حاکی از این هستند که نگاه‌کردن طولانی‌مدت مانیتور یا تماشای تلویزیون باعث رسیدن آسیب‌های همیشگی به چشم خواهد شد؛ این در حالی است که ما امروزه دائم با انواع نمایشگر‌ها سروکار داریم؛ خواه کار زیاد با کامپیوتر در محل کار باشد، یا کار با موبایل جهت انجام امور روزانه و ارسال پیام و برقراری تماس، و یا تماشای تلویزیون در پایان روز؛ اما آیا خیره شدن به صفحه نمایش واقعاً به چشمان انسان آسیب می‌رساند یا این یک افسانه قدیمی است؟ تحقیقات علمی جدید دراینباره چه می‌گوید؟

بر اساس بررسی‌های انجام شده توسط دکتر بلانکنی، مشاور امور بینایی دانشگاه اوپتومتری لندن، کار با کامپیوتر آثار مخرب دائمی بر روی چشم ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه این امکان وجود دارد که عضلات چشم خسته شوند و حتی آسیب‌هایی که از قبل به چشم وارد شده‌اند، تشدید شوند.

مشکلاتی که نگاه طولانی‌ مدت به نمایشگر به همراه دارد

تحقیقات نشان می‌دهد ۵۰ تا ۹۰ درصد افرادی که به طور دائم با کامپیوتر سروکار دارند، و به‌طورکلی به مدت روزانه بیش از ۳ ساعت به صفحه نمایشگر خیره می‌شوند، دچار سندرم بینایی کامپیوتری خواهند شد. شایع‌ترین علائم سندرم بینایی کامپیوتری عبارتند از:

سردرد

احساس خارش چشم

ناراحتی چشم

خشکی چشم یا ریزش اشک

احساس سوزش چشم

تداخل تشخیص رنگ

تار بینی

دشواری تمرکز وضوح چشم

سندرم بینایی کامپیوتری در کمین کارمندان

بیشتر بخوانید

 خطر خیره شدن به صفحات نمایش، مانیتور و گوشی
 عاداتی که به چشمتان آسیب می‌زند
 فشار چشم دیجیتال و روش‌های مقابله با آن
 شایع‌ترین عوارض کار با کامپیوتر و راه حل آن

اشعه‌های صفحه مانیتور موجب خستگی عضلات چشم می‌شوند

خستگی چشم نوعی از آسیب‌های خستگی تکرارشدنی (RSI) است که به علت استفاده بیش از اندازه از عضلات به‌صورت روزانه، کاهش زمان استراحت عضلات، عدم رعایت اصول سلامت و سایر موارد مشابه به وجود می‌آید. برای چشم نیز علت‌های زیادی برای دچارشدن به این مسئله وجود دارد و یکی از مهم‌ترین آن‌ها اشعه است.

به‌طورکلی اشعه‌ها به دودسته بندی اصلی تقسیم می‌شوند: مستقیم و غیرمستقیم. اشعه مستقیم از منبع تولیدکننده اشعه به چشم وارد می‌شود، و اشعه غیرمستقیم نیز از طریق بازتاب از یک سطح، مثل فلز یا آینه به چشم وارد می‌شوند.

اشعه‌هایی که از سطح مانیتور تابیده می‌شوند، اغلب یا بسیار تاریک هستند یا بسیار درخشان. این اشعه‌ها موجب خستگی عضلات چشم می‌شوند. چرا که عضلات چشم در حال تلاش دائم برای ایجاد تصویر از میان این اشعه‌های تاریک و روشن هستند.

یکی دیگر از دلایل اصلی خستگی چشم، محل قرارگیری مانیتور است. ارگونومی یا روش اصولی کار با نمایشگر برای چشم، قرارگیری آن در مقابل صورت، کمی پایین‌تر است. یعنی چشم‌ها چند درجه پایین‌تر از روبرو را ببینند. حال اگر نمایشگر در گوشه میز قرار داشته باشد، عضلات چشم علاوه بر دشواری تصویرسازی باید هر لحظه جهت چرخش، چشم را نیز تنظیم کنند که همین امر موجب تشدید خستگی چشم خواهد شد.

راهکار‌های کاهش فشار به چشم هنگام استفاده از صفحه‌نمایش

راه‌های متعددی برای کاهش فشار وارد شده به چشم هنگام تماشای صفحه‌نمایش وجود دارد:

همان‌طور که گفته شد، قرارگیری مانیتور در روبروی چشم، کمی پایین‌تر.

پلک‌زدن بیشتر. طبق یک قاعده کلی، افراد هنگام تماشای مانیتور کمتر پلک می‌زنند، و این موجب خشک‌شدن چشم می‌شود؛ بنابراین باید دقت داشته باشیم که سرعت پلک‌زدن ما کاهش پیدا نکند. حتی پلک‌زدن بیشتر نیز به معنی مرطوب شدن بیشتر و یک اتفاق مفید است.

اجتناب از تماشای ممتد مانیتور. دراین‌رابطه قاعده ۲۰-۲۰-۲۰ معرفی می‌شود. هر ۲۰ دقیقه تماشای تلویزیون، ۲۰ ثانیه تماشای چیز‌های دیگر ترجیحاً با فاصله ۲۰ متری (فاصله کانونی چشم از فاصله نزدیک مانیتور به فاصله دور تغییر حالت دهد)

ترک‌کردن میز کار و استراحت پس از هر ۲ ساعت.

علاوه بر موارد گفته شده، استفاده از محافظ اشعه - یک‌لایه شفاف با قابلیت جلوگیری از عبور اشعه‌های مضر - هم می‌تواند بسیار مفید باشد. البته این محافظ‌ها علاوه بر کاهش فشار به چشم، قابلیت محافظت فیزیکی از ضربه و خط‌وخش را نیز دارند.

یکی دیگر از راهکار‌ها که برای افراد عینکی نیز یک مزیت محسوب می‌شود، استفاده از عینک‌های ضد اشعه و عینک‌های مخصوص کار با کامپیوتر است. در میان قابلیت‌هایی که برای شیشه عینک‌ها استفاده می‌شود، آپشن‌هایی با نام بلو کات Blue Cut یا بلو کنترل Blue Control به چشم می‌خورد که مربوط به حذف یا کنترل عبور اشعه‌های مضر هستند. افراد عینکی می‌توانند هنگام خرید عدسی سفارش نصب این قابلیت را نیز بدهند، و افرادی هم که عینکی نیستند می‌توانند هنگام کار با نمایشگر، از یک شیشه ساده بدون نمره و با این قابلیت استفاده کنند.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: سندرم نمایشگرها خستگی چشم صفحه نمایش عضلات چشم اشعه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۳۹۱۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیمار‌ی‌ قلبی و دیابت در امانند

افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمان‌های جدیدی هستند.

به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاه‌قامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماری‌های متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.

جالب اینجاست که در مجموعه‌ای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابل‌توجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر می‌رسد و موش‌هایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر می‌کنند.

بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانند

گرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، به‌طور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر می‌کنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید می‌کند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایین‌تری دارند و تجمع چربی در شریان‌هایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آن‌ها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.

والتر لونگو، زیست‌پیری‌شناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشده‌ای بود که نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماری‌های اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید دارو‌ها یا رژیم‌های غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».

از اکوادور تا سراسر جهان

«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آن‌ها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی می‌کنند.» اکوادور کشوری است که یک‌سوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی می‌کنند.

او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستا‌های دورافتاده در کوه‌های آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آن‌ها را زیر نظر دارد.

افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاین‌رو، بدنشان نمی‌تواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آن‌ها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوان‌ها و بافت‌ها کمک می‌کند) در بدنشان پائین است.

طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبه‌رو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگ‌ومیر مشابهی بر اثر بیماری‌های قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگ‌های ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقض‌های متعددی شد. خود او در این‌باره گفته: «مردم در آن شهر‌های کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت می‌دهند و این ساده‌ترین کار است.»

مجموعه‌ای از آزمایش‌های بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.

راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «این‌ها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر می‌رسند. من فکر می‌کنم که این بررسی‌ها باید در گروه‌های بسیار بزرگ‌تری تکرار شوند.»

شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازی

ساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاه‌قامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهت‌های زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»

مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد می‌شود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آن‌ها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراین‌باره گفته: «داده‌ها بسیار شبیه به هم هستند.»

محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفت‌زده شده‌اند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانه‌ای در این رابطه نیافته‌اند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهر‌ها و برادر‌های سالم‌شان، نشانه‌ای برای طول عمر بیابند. آگیره دراین‌باره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»

الهام‌بخشی برای ساخت دارو‌ها

هایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه می‌کند، به این نکته اشاره کرده که تلاش‌های کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژن‌ها و مسیر‌هایی که ممکن است در برابر بیماری‌های قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژن‌ها برای مداخلات تغذیه‌ای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»

لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژی‌های جدیدی در راستای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه می‌توان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»

آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمون‌ها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.

محققان در عین‌حال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکت‌های داروسازی و دولت اکوادور خواسته‌اند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آن‌ها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاه‌قامتی مؤثر باشد.

محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبت‌های پزشکی ارائه می‌کند. خود او در این‌باره گفته: «آن‌ها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم می‌آیند و خوشبختانه، تعداد آن‌ها زیاد نیست.»